سازمان ملل متحد در جستجوی توازن میان اخلاق و فرمالیسم در نظام حقوقی بین الملل

این مقاله به بررسی نقش محوری و چالش برانگیز سازمان ملل متحد در ایجاد تعادل میان دو اصل اساسیِ اخلاق و فرمالیسم « قانون‌گرایی صوری » در عرصه حقوق بین‌الملل می‌پردازد. در بستر پیچیده روابط بین‌المللی، سازمان ملل از یک سو متعهد به ترویج ارزش‌های اخلاقی بنیادین مانند عدالت، صلح، حقوق بشر و توسعه پایدار است و از سوی دیگر، باید در چارچوب قواعد و رویه‌های حقوقی مشخص و مورد توافق دولتها عمل کند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی نشان می‌دهد که چگونه این نهاد بین‌المللی در مواجهه با معضلاتی چون مداخله بشردوستانه، تحریم‌ها، مقابله با تروریسم و اجرای عدالت کیفری بین‌المللی، در تلاش است تا میان الزامات اخلاقی جهان‌شمول و ضرورت پایبندی به ساختارهای حقوقی رسمی، پلی ایجاد نماید. یافته‌ها حاکی از وجود تنش دائمی میان این دو مفهوم است و اینکه سازمان ملل با مکانیزم‌هایی همچون تفسیر منشور، توسعه تدریجی حقوق بین‌الملل عرفی و تأکید بر «مسئولیت در قبال حمایت»، در پی یافتن نقطه تعادل است. در نهایت، مقاله نتیجه می‌گیرد که اگرچه دستیابی به توازن کامل دشوار است، اما این جستجو، ذات پویا و تکاملی نظام حقوقی بین‌الملل معاصر را شکل می‌دهد.